Zapis rozmowy w przerwie warsztatów Jeroen Stek’a w Warszawie organizowanych przez Provocare. O prowokatywności, improwizacji, terapii. Zaskakujące, prawda? 

Z Pawłem Najgebauer spotkaliśmy się w Jasiu i Małgosi. Dobre miejsce. Na rozmowę tym bardziej. Ta była trochę improwizowana. Paweł mało miał do czynienia z metodycznym podejściem do prowokatywności, my z metodycznym podejściem do improwizacji. Było o improwizacji. kreatywności, uważności, lęku, życiu. Refleksję jak to się ma do pracy z innymi, prowokatywności zostawimy już czytelnikowi. Ale nie uprzedzajmy faktów.

urywek rozmowy z Oskarem Hamerskim aktorem teatralnym.
Fot. Kasia Chmura

Joanna: Czym dla Ciebie jest improwizacja?

Oskar Hamerski: Kiedy pierwszy raz spotkałem się z improwizacją teatralną poczułem, że znalazłem coś za czym zawsze tęskniłem, chociaż nie zdawałem sobie z tego sprawy.

rozmowa z Oskarem Hamerskim

Oskar: Prowokatywność z tego co zobaczyłem i z tego co rozumiem jest takim tańcem szamańskim dla jednego widza. Jest takim spektaklem aktora dla jednego widza. Widz siedzi podczas niego jak zahipnotyzowany i doświadcza siebie, emocji, różnych myśli … to rodzaj niesamowitegoterapeutycznego, uwalniającego performansu tworzonego dla danej osoby.

Joanna: hym… metafora z szamańskim tańcem jest mi bliższa od spektaklu dla jednego widza.

Oskar: Rozumiem. Zostańmy więc przy metaforze tańca. Ważna jest tam struktura. Aby tak tańczyć należy znać strukturę tego tańca. 

Norbert: Z jednej strony znać strukturę tańca, a z drugiej mieć przekonanie, że ja umiem tańczyć. Z jednej strony mam świadomość techniki tańca, jego struktury, świadomość, że mam chęć i odwagę ruszać bioderkami…

Oskar: … i to można ćwiczyć…

Wywiad z Marcinem Bortkiewiczem

Pomysł na wywiad pojawił na Festiwalu Filmowym Hommage à Kieslowski w Sokołowsku. Aśka zobaczyła film (Noc Walpurgi), poznała reżysera i powiedziała „oooooo” – tak, jak to tylko ona potrafi. Bezpośredni, skłaniający do myślenia, nazywający wprost trudne tematy, ale z taką serdecznością i humorem, że nie sposób się obrazić – taki bliski nam i myśleniu o prowokatywności człowiek. Ciekawe do czego Ciebie zainspiruje…

Pamiętam moją ostatnią rozmowę z Frankiem Farrelly – oko w oko jak mówią kowboje – gdzie cichym głosem spytałam, co by powiedział, gdyby ktoś w Polsce chciał skupić się nad badaniem jego metody. Rozwijaniem jej tak od strony terapii, zastosowania w pracy socjalnej, pedagogicznej, prozdrowotnej, jak i biznesowej, warsztatowej / treningowej itp. Frank popatrzył na mnie uważnie, po czym na mojego tłumacza i Przyjaciela Piotra Barańskiego i powiedział patrząc głęboko mi w oczy: