Kodeks lojalności wśród przestępców, więźniów, kryminalistów i niektórych uciskanych grup mniejszościowych jest dobrze znanym zjawiskiem społecznym. Ten kodeks postępowania stanowi nie tylko przyjęcie odbiegających od społecznych norm wartości grupowych, ale w szczególności zabrania poszczególnym członkom grupy wchodzenia w układy z członkami innych grup, zwłaszcza tych reprezentujących „władzę”.
Zapytaj jakiegokolwiek pacjenta, czy chce zostać rehabilitowany, a niezmiennie odpowiedzią będzie „tak”, spróbuj zrobić wszystko, aby skutecznie wprowadzić to w życie, a niezmiennie odpowiedzią behawioralną będzie „nie”. Jedną z przyczyn tej rozbieżności pomiędzy słowami a zachowaniem jest to, że potrzeba minimalnego wysiłku, aby powiedzieć społecznie akceptowalne „tak” i maksymalnego wysiłku, aby coś z tym zrobić.
