Tekst powstał na bazie zapisków z rozmów pomiędzy Norbertem Grzybkiem, Sławkiem Sikorą i Joanną Czarnecką. 
Artykuł napisała: Joanna Czarnecka

Mój Drogi,
u wielu coachów struktura i niewychodzenie poza role „statecznego, profesjonalisty” potrzebne jest szczególnie by zachować swoje własne bezpieczeństwo, by mieć pewność że  nie skrzywdzę  drugiej strony.

De facto więc jest nie tyle skupieniem i uważnością na klienta, a na siebie samego. Wiem że te słowa mogą być nie wygodne dla wielu w odbiorze – natomiast to widzę dość często…

1. Co sprawiło, że po 15 latach pracy terapeuty zafascynowała cię metoda terapii prowokatywnej?

Już od 45 lat pracuję w obszarach psychoterapii, coachingu i superwizji, a od 30 lat jestem też terapeutką prowokatywną. Przez 15 pierwszych lat zajmowałam się głównie terapią zorientowanej na klienta, hipnoterapią, NLP i czułam się wyczerpana, bo proces przebiegał wolno, rozwlekał się w czasie a powtarzające się narzekania klientów coraz bardziej mnie męczyły.

Maria Raszewska 

PRZEGLĄD Edukacyjny 1 (6ł, 2008r) strony 8-10

„Śmiech doprowadza do pojednania pomiędzy czystym rozumem a uczuciowością, co również jest jednym z ważniejszych założeń terapeutycznych. Jedynie dzięki niemu człowiekowi udaje się jednocześnie powrócić do swych początków osobniczych, do dzieciństwa, przebywając jednocześnie u korzeni

David Lake. Sierpień, 1999. Copyright David Lake 1999.
Tłumaczenie: Dorota Pec

Dosłownie słowa te oznaczają kogoś głupiego, nieświadomego. Jednak w filozofii Zen jest to często pochlebne określenie człowieka, który „nie ma oka do patrzenia”, wydaje się osobą pospolitą, nie mającą nic wspólnego z Zen. 

{Sentencje Zen pochodzą z “The Zen Koan”; Isshu Mura & Ruth Fuller Sasaki, Harvest, 1965}

Frank Farrelly uważa, że lecząca jest szczerość, która działa uzdrawiająco. On sam w kontakcie z klientami jest szczery. Twierdzi, że mówi im to, „co oni myślą o sobie przez wiele miesięcy i lat. To, co mówią im od lat: rodzina, nauczyciele, współpracownicy itd. I to, co oni wyobrażają sobie, że powiedzieliby im obcy ludzie, gdyby ich znali.

Terapia Prowokatywna stawia wszystkie przyjęte mądrości dotyczące terapii na głowie. Przedstawiam wam terapię, w której terapeuta wyśmiewa się z problemów klienta, wyolbrzymia je przekraczając wszelkie ich granice i sugeruje szalone i surrealistyczne rozwiązania wymyślone „na poczekaniu”. Dlaczego więc wydaje się być skuteczna?