Frank Farrelly, mistrz zmiany prowokatywnej

Po raz pierwszy spotkałem Franka Farrelly’ego, twórcę terapii prowokacyjnej, w 2004 roku i nie jest przesadą stwierdzenie, że Frank zmienił moje życie! Słyszałem o Terapii Prowokatywnej, kiedy zgłębiałem temat NLP, ale oprócz oryginalnej książki o Terapii Prowokatywnej nie było praktycznie żadnych oficjalnych materiałów o twórczości Franka Farrelly’ego! Prowadził kursy od wielu lat (głównie w Europie), a mimo to, tak naprawdę nie istniał w sieci, wyjątkiem była bardzo przestarzała strona internetowe i kilka artykułów rozsianych po całym świecie.

5. Ćwiczenia duchowe – relacje osób ćwiczących

            Opierając się na zgromadzonym materiale teoretycznym i jego interpretacji wprowadzono ćwiczenie uświadomionego mówienia do zajęć akademickich: Jak praktycznie wykorzystać własną głupotę – doradztwo filozoficzne w warsztacie psychologa. Przygotowując ćwiczenie przyjęto, że przeżywając akt spostrzegania możemy zwrócić uwagę na sam ten akt – możemy niejako myśl swą skierować na nasze własne spostrzeganie.

3. Relacja między sercem i umysłem

            Mając wstępne rozeznanie w „duchowej anatomii” antycznych, przejdziemy teraz do określenia relacji zachodzącej między sercem i umysłem. Dla ułatwienia nie będziemy wyróżniali dalej strony cielesnej i nie-cielesnej, czyli nie będziemy zwracać uwagi na to, czy dane zachowanie chcenno-uczuciowe lub rozumowe, ma swoje źródło w aspekcie fizycznym, czy psychicznym. Pozostaniemy tylko przy podziale na stronę uczuciową i rozumową.

Nie boję się chorób… Nie boję się własnej starości… Widzę, jak z wiekiem coraz bardziej upodabniam się do ojca. Bardziej niż w dzieciństwie. Co mnie bardzo cieszy…

Z mamą jest trudniej… Przecież jestem mężczyzną… Po części dzięki niej, jestem taki jak ojciec, nawet bardziej samodzielny…

Co do mojego rozdziału w tej książce… Po raz pierwszy próbuję omówić wszystkie  podstawowe nurty Intensywnego Życia Terapeutycznego. Możliwe jest to tylko w skróconej wersji. Dzięki tej próbie można zobaczyć spójność Życia Terapeutycznego[1]. Jak przejawiają się w nim uduchowienie i pełnia uczuć. Poznaje się je, nieco bardziej niż zazwyczaj jest to możliwe w narracji teoretycznej, nieosiągalne…

Wywiad z dr A. E. Aleksyechikiem. Wywiad przeprowadził Marijanas Visnevskis. Transkrypcję tekstu wykonała Katarzyna Sitkiewicz.